Hanna Banaszak – ArtFest 2015

Hanna Banaszak często podkreśla, że w pracy interesuje ją różnorodność i wiarygodność każdej kolejnej odsłony.

W koncercie wystąpi z zespołem w składzie: Jacek Szwaj – piano, Zbigniew Wrombel – bas, Andrzej Mazurek – instrumenty perkusyjne, Krzysztof Przybyłowicz – perkusja.

Już na samym początku kariery Hanny Banaszak zainteresowali się nią współcześni poeci i kompozytorzy. Byli wśród nich: Jerzy Wasowski, Andrzej Trzaskowski, Jonasz Kofta, Jeremi Przybora, Jerzy “Duduś” Matuszkiewicz etc… Nadal współpracuje z czołówką polskich twórców, należą do nich: Jerzy Satanowski, Jan „Kanty” Pawluśkiewicz, Janusz Strobel, Zbigniew Preisner, Józef Baran i inni.

Artystka wystąpiła w kilku filmach, zrealizowała kilkanaście recitali telewizyjnych, w swym artystycznym dorobku, posiada liczne nagrody i wyróżnienia. Mówi o nich: “…nagrody i splendory, choć stanowią miłe łaskotanie próżności, mają dla mnie znaczenie drugorzędne. Najciekawsza i zarazem najtrudniejsza jest dla mnie czysta kreatywność, stawianie sobie nowych wyzwań, bez powielania samej siebie i innych wzorców. Dlatego lubię sobie wyznaczać coraz trudniejsze zadania.”

Aleksander Bardini mawiał: “… chcę zostać przy mojej rzetelnej, głębokiej wdzięczności za to, co ona robi. Za co? Na przykład za wspaniałą polszczyznę, która tak bardzo przeszkadza niektórym ludziom w tym, by być współczesnym człowiekiem. Jej nie przeszkadza! Jest to królowa rubata, przy czym nigdy to nie wykracza poza granice dobrego smaku. Jestem jej wdzięczny za mój zachwyt nad tym, co bym nazwał gospodarką wdziękiem , a także za niebywały smak i takt w stosowaniu ozdobników muzycznych, które sama wymyśla i które stają się nie ozdobnikami samymi w sobie, tylko trwałą częścią muzycznej propozycji…” (fragment konferansjerki z recitalu w Łańcucie).

Hanna Banaszak swoją interpretacją uwspółcześnia poezję Jana Kochanowskiego. Wykonuje wiersze J.Brodskiego, W.Szymborskiej, J.Kaczmarskiego… Zmierzyła się wokalnie z muzyką Mozarta, Vivaldiego, Mangione, Metheny-ego, Davis-a, Gershwina, Ellingtona…

Ma również zainteresowania pozamuzyczne. Tomik wierszy, który wydała, jest zachwytem nad brzmieniem nazw polskich miasteczek, których zabawne znaczenia postanowiła ubrać w treści.

Wystawa fotografii, którą od kilku lat prezentuje w Polsce, jest opowieścią o podróży, która wypełnia większość jej życia.

Sama artystka dodaje: Wprost z zakamarków wnętrza wyznaję, iż jestem osobą skłonną do nadmiernej powagi. Codziennie się zastanawiam nad istotą życia, jakby to miało dla niego jakieś znaczenie. Poza tym uparcie szukam prawdy. Jestem typem samotnika, ale też nie wyobrażam sobie żyć bez innych. Samotność jest mi potrzebna do skupienia, tworzenia i odpoczynku od hałasu świata. Jednak prędzej, czy później gna mnie do ludzi. Mam szczęście, że oni wciąż przy mnie trwają. Kocham teatr, kino i naturę. Od dziecka, intensywnie jeżdżę na rowerze. Mam dwa domy. Jeden mały, statyczny – to ten, w którym jestem zameldowana, drugi ruchomy, ciekawy świata – to samochód. Spędzam w nim tyle czasu, że coraz częściej się zastanawiam, nad zainstalowaniem tam kuchni i łazienki. Moją wielką radością i dumą jest córka Agata. Nie znoszę, gdy mówi się o mnie „gwiazda”! Muszę policzyć w myślach do dziesięciu, aby na taki “tytuł” nie zareagować. Lubię ludzi, którzy w życiu pracują, walczą, nie poddają się i nie zawieszają swego wygodnictwa na plecach innych. Nie chcę przejmować się krytyką. Raczej ćwiczę samoakceptację i to mi pozwala nie zwracać uwagi na negatywne opinie. Staram się rozróżniać dobro od zła i próbuję być coraz lepszym człowiekiem… ze skutkiem wciąż jednak marnym, a kiedyś podobno nawet śmiertelnym.Pozdrawiam moją wspaniałą Publiczność i do zobaczenia na koncertach.