„Materia w rękach kobiet. O rzeźbiarkach”

Czwartek 7.03.2019, g. 17.00 / Urodziny Miasta Tarnowa oraz z okazji Dnia Kobiet.

„Materia w rękach kobiet. O rzeźbiarkach” – wykład Agnieszki Tarasiuk

Dworzec PKP, Plac Dworcowy 4, Tarnów

Wstęp wolny

Dla uczestniczek i uczestników wykładu przygotowaliśmy niespodzianki! Katalogi i unikalne plakaty od Królikarni oraz Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia w Gdańsku,

Wykład towarzyszy wystawom: Katarzyny Józefowicz „Między słowami” i Alicji Bielawskiej „Pozwól przestrzeni obracać się”. Odbędzie się w przestrzeni tych ekspozycji.

Od czasów antycznych, poprzez renesans i barok, aż do XIX-wiecznego akademizmu historia sztuki opowiada o męskich postaciach rzeźbiarzy. Fidiasz, Michał Anioł, Bernini czy Antonio Canova przez wieki „poskramiali materię” mocą swego umysłu, a także siłą swoich mięśni. Kobiet rzeźbiarek było bardzo niewiele, prawie wcale. W panteonie rzeźby panie pojawią się dopiero pod koniec XIX wieku, z trudem torując sobie drogę od pozycji biernego ciała – modelki, do twórczyni stojącej z dłutem przy kawalecie. Częstokroć, choć bardzo niesłusznie, pionierki rzeźby takie jak Camille Claudel przeszły do historii bardziej jako kochanki wielkich mistrzów niż samodzielne twórczynie. Dopiero w pierwszej połowie XX wieku kobiety szturmem zdobyły zmaskulinizowane dotychczas terytorium rzeźby. Choć można sprzeciwiać się upraszczającemu traktowaniu rzeźby kobiecej jako związanej z ciałem i seksualnością w opozycji do geometrii, logiki i duchowości; to nie da się nie zauważyć, że szczególnie silna była obecność kobiet rzeźbiarek właśnie w nurcie abstrakcji biomorficznej. Także na terenie polskiej sztuki w latach 50. i 60. XX wieku równocześnie wybuchły talenty takich artystek jak Alina Szapocznikow, Wanda Czełkowska, Alina Ślesińska, Maria Papa-Rostkowska, czy Barbara Zbrożyna. Wprowadziły w pole rzeźby nowe tematy; między innymi kobiecą erotykę i wątki autobiograficzne, a także nowe materiały rzeźbiarskie: poliester, żywicę, tkaninę, a nawet gumę do żucia.

Agnieszka Tarasiuk (ur. 1971) – artystka i kuratorka poruszająca się na pograniczu sztuki i działalności społecznej. Absolwentka warszawskiej ASP. Przez kilkanaście lat organizowała nieszablonowe przedsięwzięcia artystyczne na Podlasiu, tworząc eksperymentalną przestrzeń dla sztuki w miejscach tak odległych od centrów kultury jak popegeerowskie wsie. W latach 2008–2011 była dyrektorką Domu Pracy Twórczej w Wigrach, który za jej kadencji stał się ważnym miejscem na mapie kulturalnej Polski. Od 2011 roku jest główną kuratorką Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego w Królikarni – Oddziale Muzeum Narodowego w Warszawie. W ramach swojej pracy sprawuje piecze nad największą w Polsce i pełną arcydzieł kolekcją rzeźby. Jest autorką licznych wystaw i publikacji.

Maria Papa-Rostkowska podczas pracy, Boissano 1970, fot. Jean Ferrero, z archiwum Mikołaja Rostkowskiego

Działalność BWA Tarnów w przestrzeni Dworca PKP finansowana jest z budżetów Miasta Tarnowa i Województwa Małopolskiego.