Natalia Kopytko “Nie szukaj mnie tam, gdzie się schowałam”

Biuro Wystaw Artystycznych w Tarnowie zaprasza na wystawę Natalia Kopytko” Nie szukaj mnie tam, gdzie się schowałam”.

13.02-27.03.2022

kuratorka
Zofia Janczy-Małysa

Wernisaż i spacer po wystawie w niedzielę 13.02, godz. 12:30
W dniu otwarcia o godz. 16:00 – romantyczne oprowadzanie po wystawie z okazji Walentynek

W programie towarzyszącym:
– Sobota 5.03, godz. 14:00 –
spacer z Natalią Kopytko po Łysej Górze, zwiedzanie wystawy „Skarby Łysej Góry” / zbiórka przy dawnym Technikum Ceramicznym w Łysej Górze
– Niedziela 6.03, godz. 12:30 –
Opowieść Natalii Kopytko o Łysej Górze i oprowadzanie po wystawie / z okazji Dnia Kobiet
– Wtorek 22.03, godz. 18:00 –
„Czarodziej z Łysej Góry. Opowieść o Bolesławie Książku” – spotkanie z autorką Bożeną Kostuch i promocja książki (Wydawnictwo Marginesy)
– Niedziela 27.03, godz. 15:00 –
Małe BWA z artystką na wystawie „Nie szukaj mnie tam, gdzie się schowałam”, warsztaty dla dzieci prowadzi Natalia Kopytko / koszt 10 zł, obowiązują zapisy: edukacja@bwa.tarnow.pl

Szczegóły programu towarzyszącego: www.bwa.tarnow.pl

*Dbajmy o swoje bezpieczeństwo.
W przestrzeni galerii obowiązuje zasłonięcie nosa i ust, zachowanie dystansu społecznego.

Wystawa Nie szukaj mnie tam, gdzie się schowałam zainspirowana została dwiema formami krajobrazu – współczesnym ogrodem polskim oraz barokowym ogrodem francuskim. Elementem łączącym te odległe chronologicznie, geograficznie i estetycznie twory jest drzewo ozdobne z rodziny cyprysowatych – tuja. Zakorzeniana w europejskich ziemiach od czterech wieków, ta dobrze znosząca cięcie i gęsto krzewiąca się roślina stanowi materię doskonałą dla pragnących panować nad wszelkim bytem oświeconych możnowładców, nadwiślańskich deweloperów czy współczesnych potomków ziemiaństwa i szlachty.

Ogród francuski, w którym roślinność podporządkowana jest wizji klarownej kompozycji opartej na podziałach geometrycznych, to nie tylko dumnie kwitnący wyraz ludzkich aspiracji do opanowania natury. To także przestrzeń pełna ukrytych zakamarków, zielonych labiryntów, sekretnych pasaży i ogrodowych gabinetów zapewniających użytkownikom – zależnie od ich temperamentu – dyskrecję, spokój, chwilę uniesienia bądź obietnicę przygody. Skrupulatnie przycinana roślinność nie jest w nich traktowana – w przeciwieństwie do współczesnych ogrodów polskich – jako żywopłot, lecz jako pierwszoplanowy element scenerii, nieustannie zmieniających się okoliczności, historii pisanych małą i wielką literą.

Spomiędzy łysogórskich tui, zasadzonych wzdłuż codziennie przemierzanych ścieżek, Natalia Kopytko wyciąga wspomnienia z czasów dzieciństwa. Bieganie i ukrywanie się wśród gęstych zarośli, a także wyobrażanie sobie mieszkających wewnątrz istot, to ważkie komponenty ówczesnego uniwersum artystki, eksplorowanego w ramach praktykowanej przez nią „archeologii dzieciństwa”. Wbrew powszechnym tendencjom do dewaluowania tui jako elementu hurtowo i bezrefleksyjnie pojawiającego się w rodzimym pejzażu, Natalia Kopytko pragnie przywrócić roślinom ich majestat i tajemniczość, na nowo wciągając je w pełen zależności sekretny mikrokosmos ogrodu. Zaprezentowane na wystawie ceramiczne obiekty, wytwarzane zgodnie z lokalną tradycją wypalania gliny, przybierają rozmaite, niemożliwe do jednoznacznego zidentyfikowania kształty. Od kłączowo oplatających przestrzeń korzeni-kości, przez nasycone kolorem formy, wyrastające z podłoża niczym płomieniste wspomnienia, aż po reliefowe kompozycje inspirowane znakami topograficznymi i dziecięcymi rebusami dotyczącymi „spraw sercowych”.

Nie szukaj mnie tam, gdzie się schowałam to nie prośba ani rozkaz, lecz zalotne zaproszenie do zabawy w podchody. Niech będzie to aktywność zarówno dla wtajemniczonych, jak i dla tych, którzy dopiero dowiedzieli się, że akronim WSM, widniejący na jednej z płaskorzeźb, oznacza Wielką Szaloną Miłość.

Natalia Kopytko
Urodzona w 1981 roku w Brzesku. Ukończyła Zespół Szkół Plastycznych w Tarnowie. Absolwentka Wydziału Rzeźby ASP w Krakowie. Doktora sztuki, pracuje na stanowisku adiunkty na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie. Zajmuje się rzeźbą i instalacją. W swojej praktyce artystycznej porusza tematy związane z wykluczaniem społecznym oraz zapomnianymi historiami. Interesuje się pojęciem archeologii dzieciństwa.
Brała udział wielu wystawach indywidualnych oraz zbiorowych. Uczestniczyła w międzynarodowych sympozjach i rezydencjach, w tym Sympozjum Rzeźby w Drewnie w Muğli w Turcji, rezydencji Obey or not to be Obey w Luksemburgu. Od 2010 roku współtworzy wraz z Marcinem Sipiorą pracownię ceramiki Diploo Studio.
Jest laureatką Stypendium Ministra Kultury i Sztuki z programu „Młoda Polska” oraz Stypendium Twórczego Miasta Krakowa. W roku 2021 zdobyła III nagrodę na VIII Salonie BWA Tarnów 2021.