Piotr Kukla Qkla – „Peryferie percepcji II”

Wirtualny wernisaż 16 maja (sobota) godzina 18.30

Wystawa będzie dostępna dla publiczności z zachowaniem aktualnych przepisów od wtorku 19 maja do 20 czerwca.

„Peryferie percepcji II” to kontynuacja trwającego od początku lat 90-tych XX wieku autorskiego projektu badawczego oscylującego wokół tworzenia fuzji dwóch wiodących nurtów malarstwa, informelu oraz abstrakcji geometrycznej.

Bezpośrednim imperatywem do rozpoczęcia prac nad połączeniem ze sobą dwóch skrajnie odmiennych,  odległych zarówno pod względem koncepcyjnym jak i formalnym nurtów był kryzys jaki nastąpił w tych kierunkach w ostatnich latach, na które bezpośrednio miał wpływ postęp technologiczny, sprawiając, że większość artystów zaczęła porzucać tradycyjne środki techniczne na rzecz mediów elektronicznych. Rynek sztuki został wręcz zalany różnego rodzaju artefaktami powstałymi w wyniku działań przy pomocy specjalistycznych programów komputerowych oraz zaawansowanych technologii.  Korzystanie przez artystów z tych samych lub podobnych środków  doprowadziło do swego rodzaju homogenizacji sztuk wizualnych, czego skutki obserwujemy do dzisiaj, szczególnie przy realizacjach wystaw sztuki współczesnej. Niejednokrotnie analizując materiał wystawienniczy  z odległych geograficznie miejsc, mamy wrażanie, że prace wykonała ta sama osoba. Na pewno jest to zjawisko niepokojące, albowiem Sztuka, nie tylko wg mnie polega na wyrażaniu własnej osobowości, tworzeniu niepowtarzalnych wartości i ma się nijak do tak zwanej „masowej produkcji”.

Postanowiłem poprzez swoje indywidualne poszukiwania udowodnić, że malarstwo abstrakcyjne, realizowane tradycyjnymi technikami, po chwilowej fazie kryzysu ponownie zwraca się ku tradycji, czerpiąc na nowo inspiracje z twórczości takich artystów jak Jackson Pollock, Piet Mondrian czy Mark Rothko. Przez ostatnie ćwierćwiecze efekty swojej pracy, prezentowałem na licznych wystawach indywidualnych oraz zbiorowych, jednakże dopiero w latach 2013 – 2020 powstały nowe cykle, będące koncepcyjnie zamkniętą całością, którą uzupełniały teksty kuratorskie oraz autorskie wydawnictwa ulotne.

Prezentowane na wystawie obrazy powstały w ciągu ostatnich 6 miesięcy. Praca nad każdym z nich to ciąg nieustających eksperymentów, trwające miesiącami procesy mające na celu badanie możliwości struktur i materii. Obok tradycyjnych materiałów często używałem farb przemysłowych , nie chciałem aby czynnik technologiczny był dominujący, ale chcąc nie chcąc niektóre rozwiązania znacząco wpłynęły na fakturę płaszczyzn czy też nietypowe efekty kolorystyczne. Choć generalnie są to obrazy abstrakcyjne, jednakże wiele z nich inspirowanych było konkretnymi miejscami i zdarzeniami. Wystawa stylistycznie jest zupełnie niespójna, oprócz jednego cyklu na który składa się 7 obrazów, pozostałe są diametralnie do siebie nie przystające, ale wydaje mi się, że przez to udało mi się uniknąć monotonii, która często towarzyszy wystawom tematycznym.