Urodził się w Bogumiłowicach pod Tarnowem w 1923 r. Studia artystyczne ukończył na ASP w Krakowie w 1951 r.
Wystawiał od 1948 r. Do 1979 r. brał udział w 149 wystawach, w tym w 22 o charakterze ogólnopolskim lub międzynarodowym. Miał 4 wystawy zagraniczne i 20 indywidualnych. Prace artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Okręgowego w Tarnowie, Muzeum Zamkowego w Malborku, Muzeum w Kiskörös na Węgrzech. Był nauczycielem w LSP w Tarnowie, gdzie był szczególnie znany z wykładów z historii sztuki, którą interpretował po swojemu, romantycznie. Wydał dwa tomiki poezji „Wzgórza porosłe snem” – 1989 i „Poprzez” – 1992. Zajmował się też historią jeżowskiego dworu oraz losami Artura Grottgera W 1991 r. obchodził 40 lecie pracy artystycznej i 39 lecie pracy w LSP.
Nieustannie powtarzał, że to co „maluje i pisze zawsze wyraża jego stosunek do życia, natury i ludzi. Kocha przyrodę, wszystko co w niej żyje, kocha człowieka i jego wrażliwość, rzeczywistość pogodną i smutną”. Malował i rysował głównie portrety i pejzaże, które tworzył cyklami „Strachy”, „Legenda tarnowska”, „Barykady”, „Jeżowskie drzewa”, „Kobieta”, „Wenus”. Świetny i wrażliwy rysownik podchodził do natury wręcz z nabożeństwem.
Zmarł w Tarnowie w 1993 r.