"Zdzisław Beksiński jakiego nie znamy"

“Zdzisław Beksiński jakiego nie znamy” wystaw fotografii, fotomontaży i grafiki komputerowej.

Zdzisław Beksiński urodził się 24 lutego 1929 roku w Sanoku. W 1947 r. po ukończeniu Sanockiego Gimnazjum i Liceum rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. (przekształconym w trakcie jego studiów w AGH) W 1951 r. zawarł związek małżeński z pochodzącą z Dynowa studentką romanistyki Zosią Stankiewicz. Po ukończeniu studiów w 1952 r. mieszkał kolejno w Krakowie a także Rzeszowie by w 1955 r. powrócić wraz z żoną do Sanoka.

Rozpoczął swoją twórczość jako fotografik. Zostaje członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików i wystawia swoje fotografie na kilku wystawach w Warszawie Gliwicach i Poznaniu powodując bardzo rozbieżne opinie krytyki.

Dorobek fotograficzny Zdzisława Beksińskiego ukazuje artystę niezwykle dynamicznego, poszukującego własnego sposobu wypowiedzi i silnej ekspresji. Przechodził od kpiny z socrealizmu, poprzez quasi-reportaże, różnego rodzaju eksperymenty formalne, szukanie ciekawych i zróżnicowanych faktur, aż do dzieł bliskich surrealizmowi czy ekspresjonizmowi.   /Wiesław Banach/

Na początku lat 60-tych Beksiński zarzuca fotografię, uznaje że nie posiada tego typu wyobraźni, którą powinien mieć fotograf, że musi być otwarty na rzeczywistość i dostosować swój punkt widzenia do tego co istnieje. On natomiast był otwarty na swoje wnętrze. Wymyślał każde ujęcie z użyciem rekwizytów i ludzi a dopiero potem fotografował. Twórczość rysunkowa i malarska, a także częściowo i rzeźbiarska przyniosła mu pierwsze sukcesy. Beksiński wyszedł od abstrakcji, która przejawiła się głównie w reliefach. Już w tym nurcie objawił się talent artysty pozwalający mu osiągnąć indywidualny klimat własnymi środkami. Natomiast powstające w tym czasie rysunki i rzeźby oddalały go od czystej abstrakcji. Ilość tematów, drastyczność przedstawień, swoboda w podejściu do formy i kompozycji ukazują artystę nieograniczonym żadnymi barierami.

W 1964 r. w Starej Pomarańczarni w Warszawie Janusz Bogucki zorganizował wystawę artysty, która okazała się pierwszym poważniejszym sukcesem. Prezentowała ona obrazy wczesnego nurtu, który został przez Beksińskiego nazwany „okresem fantastycznym”, a trwał w jego biografii twórczej do lat 80. „W tym czasie Beksiński otwiera się na podświadomość nie bojąc się tego co tam znajdzie”. Wtedy też powstają najbardziej charakterystyczne dzieła tego twórcy. Dzięki tej twórczości zyskuje wielu zwolenników ale też i przeciwników.
Latem 1977 r. po decyzji władz Sanoka o rozbiórce rodzinnego domu, twórca wraz z żoną i synem przeniósł się do Warszawy. W 1984 r. związał się na kilkanaście lat z paryskim marchandem – Piotrem Dmochowskim. Około połowy lat osiemdziesiątych malarstwo artysty zaczyna ewoluować w kierunku ascetyzmu tematu i formy czemu towarzyszy wyostrzenie stosowanych środków.

W 1997 r. wraca do pomysłu sprzed lat – zaczyna tworzyć przy pomocy komputera fotomontaże nie przestając jednakże malować. W 1999 r. umiera mu żona a w dwa lata później w tragicznych okolicznościach ginie syn.

Od 2000 r. obok malarstwa Beksiński zajmuje się grafiką modyfikowaną komputerowo. Liczne wystawy w Polsce i za granicą a także poważna liczba wydawnictw, w tym również katalogowych i albumowych, niezliczone wywiady oraz filmy o artyście wprowadziły jego nazwisko do wąskiej grupy najbardziej znanych i cenionych twórców w Polsce.
21 lutego 2005 r. zostaje brutalnie zamordowany w swoim mieszkaniu przez dwóch młodocianych morderców.

Pokaz obrazów 3D – możliwość “wniknięcia” w przestrzeń obrazów Zdzisława Beksińskiego.

11-12 kwietnia – (bilet 3 zł)

Użytkownik ma szanse przy użyciu okularów do wirtualnej rzeczywistości (okulary Oculus Rift model DK2) zwiedzić wirtualną instalację (świat 3D wytworzony przy użyciu silnika graficznego ) inspirowaną klimatem oraz lokacjami, które można podziwiać na obrazach Zdzisława Beksińskiego. Doświadczenie w jakim partycypuje użytkownik trwa około 3 minut w czasie, których porusza się on po trasie prowadzącej przez cztery-pięć lokacji inspirowanych czterema różnymi obrazami. Podróży towarzyszy odpowiednio dobrany podklad muzyczny jak również powiązane z prezentowanym otoczeniem efekty dźwiękowe. Niektóre odpowiednio oprogramowane elementy otoczenia wykazują również responsywność na obecność użytkownika czyniąc podróż bardziej angażującą oraz wytwarzając wrażenie, że świat w którym się znalazł żyje własnym życiem.